Ρώτησαν κάποτε τον Ουμπέρτο Έκο για τη διαφορά ανάμεσα στη σύγχρονη άκρα Δεξιά και εκείνη του παρελθόντος. Και ο Έκο απάντησε πως «η μόνη διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι οι ναζί σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ οι απόγονοί τους δεν έχουν καταφέρει να κάψουν ζωντανούς και να ξυλοκοπήσουν παρά μερικές δεκάδες»... Παρ' όλα τα εξωτερικά μερεμέτια, στον σκληρό πυρήνα της άκρας Δεξιάς δεσπόζει πάντα η άρνηση του σώματος του Άλλου, η άρνηση της συνύπαρξης με το σώμα του Άλλου. Χωρίς την υπόσχεση πως, μόλις δοθεί η ευκαιρία, θα απελάσουμε, θα περιορίσουμε, θα εξορίσουμε, θα εξαφανίσουμε τους Άλλους, η άκρα Δεξιά δεν υφίσταται. Ίσως, η καλύτερη διατύπωση αυτής της λατρείας της βίας είναι η απόπειρα για την αναθεώρηση και την άρνηση του Ολοκαυτώματος: απόπειρα που αποτελεί σήμερα την κύρια ιδεολογική «αποστολή» της άκρας Δεξιάς. Τα θύματα του Ολοκαυτώματος δεν είναι έξι εκατομμύρια Εβραίοι, αλλά πέντε ή λιγότερα, λένε οι αναθεωρητές. Και δεν πρόκειται για απλό παιχνίδι αριθμών ή για απόπειρα «ιστορικής εξακρίβωσης». Το ύπουλο «μήνυμα» της αναθεώρησης του Ολοκαυτώματος είναι: «Εάν πέθαναν λιγότεροι Εβραίοι, αυτό σημαίνει πως δεν πρόκειται για έγκλημα». Ή ειπωμένο με τα λόγια του Λεπέν: «Το Ολοκαύτωμα δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια της Ιστορίας»...
***
Οι αρνητές πάνε ένα βήμα παραπέρα, παρουσιάζοντας το Ολοκαύτωμα ως συνωμοτικό κατασκεύασμα των ίδιων των Εβραίων. Ένας συνεπής ακροδεξιός θα έλεγε πως «ο καλύτερος τρόπος για να εξηγήσει κανείς το Ολοκαύτωμα θα ήταν να διαβάσει τα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών"». H άρνηση του Ολοκαυτώματος νομιμοποιεί έτσι το μίσος ενάντια στους Εβραίους. Οι Εβραίοι κατασκεύασαν τον μύθο του Ολοκαυτώματος για να παρουσιασθούν ως θύματα, ενώ στην πραγματικότητα εκείνοι ήταν, είναι και θα παραμείνουν σφαγείς: η άρνηση του Ολοκαυτώματος αποτελεί στην ουσία ένα κάλεσμα για την επανάληψή του...
***
Οι «άλλοι Εβραίοι» της σύγχρονης άκρας Δεξιάς είναι οι μετανάστες. Για την αντιμετώπισή τους οι «σοβαροί ακροδεξιοί», που δεν λείπουν από τα πάνελ των «σοβαρών τηλεοπτικών εκπομπών», δεν επικαλούνται το βιβλίο «Ο Αγών μου» του Χίτλερ. Επικαλούνται βιβλία του τύπου «Το στρατόπεδο των Αγίων» του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ρασπάι. Ο Ρασπάι φαντασιώνεται στίφη πεινασμένων Ινδιάνων που αποβιβάζονται μια μέρα στη Γαλλία. Με το που πατούν το πόδι τους στη στεριά, οι πεινασμένοι εισβάλλουν στα χωριά και στις πόλεις, λεηλατούν τα πάντα και τους πάντες... Ο Ρασπάι καλεί τους ντόπιους να απαλλαγούν από τις «αλυσίδες της ηθικής», αλλιώς θα χάσουν τα υπάρχοντά τους, τα προνόμιά τους, τον πολιτισμό τους, στο όνομα μιας μαζοχιστικής γενναιοδωρίας... Το μήνυμα του συγγραφέα είναι: «Μη νιώθετε ενοχές! Να τους εξαφανίσουμε προτού μας εξαφανίσουν»... Στο λεξιλόγιο της σύγχρονης άκρας Δεξιάς ο κόσμος προβάλλεται σαν μια ζούγκλα, όπου ο καθένας παλεύει με όλα τα μέσα, απαλλαγμένος από τους κανόνες της ηθικής, για την επιβίωσή του και τη διατήρηση των «προνομίων» του. «Δεν είναι χάρη στις ανθρώπινες αρχές που ο άνθρωπος μπορεί να κρατηθεί πάνω από τον ζωικό κόσμο και να επιζήσει, αλλά μονάχα μέσω της πιο κτηνώδους πάλης», γράφει ο Χίτλερ στο «Ο Αγών μου»... Όπως και να το κάνουμε, παρ' όλο το ιδεολογικό λίφτινγκ, όλοι οι δρόμοι της άκρας Δεξιάς οδηγούν στον χαρισματικό της πατέρα... «Να εξαφανίσουμε τους άλλους, προτού μας εξαφανίσουν»: αυτό ήταν και είναι το κύριο «μήνυμα» της άκρας Δεξιάς. Ένα «μήνυμα» που νομιμοποιεί και προωθεί το έγκλημα στο όνομα της αυτοάμυνας και της επιβίωσης... Και αυτό το «μήνυμα» στέλνει σε κάθε ευκαιρία: είτε με τα φεστιβάλ μίσους είτε με τις ιστοσελίδες της...
ΤΑ ΝΕΑ, 20/09/2005